بررسی میزان HSP 70 بزاقی در بیماران مبتلا به بهجت با ضایعات دهانی فعال و مقایسه آن با افراد سالم

مقدمه: بیماری بهجت یک بیماری خود ایمن و مزمن است که یکی از علایم اصلی آن، زخم های دهانی می باشد و از  عوامل اصلی اتیولوژی آن، HSP است. HSP ها به مجموع پروتئین هایی گفته می شود که در شرایط استرس زا در سلول، بیان می شوند. HSP 70 یکی از انواع HSP ها می باشد که ممکن است یک سایتوکاین پیش التهابی باشد که منجر به تخریب بافتی در این بیماری شود. با توجه به این که مطالعات انجام شده همگی از سرم بیماران بهجت تهیه شده است و مطالعه ای در مورد سطح HSP-70 بزاقی در این بیماران (به ویژه با ضایعات دهانی) صورت نگرفته است و همچنین تهیه بزاق افراد از نظر اخلاقی در مقایسه با تهیه سرم آن ها کاری غیر تهاجمی و مورد پسند بیماران است، لذا این مطالعه با هدف بررسی میزان سطح HSP-70 در بزاق این بیماران، اجرا و طراحی گردید. مواد و روش ها: در این مطالعه مورد- شاهد، پس از گرفتن نمونه های بزاقی بیماران و نیز افراد سالم طی مدت مذکور، با استفاده از روش الایزا و کیت  HANGZHOU)ساخت کشور کره) میزان HSP-70 بزاقی اندازه گیری شد. نتایج مطالعه با استفاده از روش های آماری توصیفی و آزمون یومن ویتنی برای گروه های مستقل آنالیز شد و نرم افزار مورد استفاده در این پژوهش SPSS.16 بود و مقدار P کمتر از 0.001 معنی دار تلقی گردید. یافته ها: در این مطالعه 35 بیمار مبتلا به بهجت (با ضایعات دهانی فعال) مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی امام رضا (ع) از آبان سال 95 تا شهریور سال 96 و نیز 70 نفر افراد سالم بودند. با میانگین سنی بیماران (8.2± 37.7 سال) و میانگین سنی افراد سالم (9.3± 35 سال) بود. میانگین میزان HSP70 بزاقی در گروه بیماران (17.53 ± 45.50ng/mL) و در افراد سالم (5.25 ± 19.58 ng/mL) بود. ( P<0.001) نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که میزان HSP70 بزاقی در این بیماران بیشتر از میزان HSP70 بزاقی در افراد سالم می باشد.